دوستم نوزادی را به فرزندی قبول کرده و از تجربیاتش در مدت جستجوی نوزاد می گفت و برایم بسیار جالب بود:
اولا که کلا نوزاد خریدن بسیار ساده تر است تا از بهزیستی گرفتن، شبکه های مختلفی از پزشکان و پرستاران وجود دارند که از زنانی که قصد سقط جنین دارند می خواهند که در ازای پول ، نوزاد را بدنیا بیاورند ، مراقبت تا زایمان هم بر عهده خانواده خریدار کودک است، هیچکس هم نمی فهمد و مادر دوم می تواند تظاهر به بارداری کند تا وقتی نوزاد به بغل وارد فامیل شود!
دوما در بهزیستی بچه ها عموما پسر هستند، دخترها هم زود برده می شوند به دلیل ماجرای محرمیت و هم سر راه گذاشته نمی شوند برای احتمالا خودفروشی و گدایی در بزرگسالی!
بچه ها در مراکز عموما لاغر و بیمار و نازیبا و معلولند
مادر و پدر به شدت امتحان می شوند ، جلسه های روانشناختی دارند و یک سوم مال هم باید به نام کودک شود و اصلا قضیه الکی و شوخی بردار نیست
نوزاد زیر شش ماه معمولا پیدا نمی شود
مدت انتظار بیش از یکسال است
بیشتر خانواده های به دنبال کودک از طبقات متوسط و پایین اجتماع بودند
دختران مجرد فرهیخته زیادی برای مادری حتی کودکان معلول درخواست داده بودند
ارتباط کودک و خانواده جدید بسرعت انجام می گیرد، زیرا محبت ندیده اند و فورا جذب می شوند
از خوش شانسی دوستم و به دلیل امتیاز بالای که در امتحانات آورده بودند، نوزاد دو ماه ای در مدتی کمتر از یکسال برایشان پیدا شد
باید قبل از پذیرش نهایی، سلامت بچه چک می شده، دکتر هنگام معاینه گفته بود بچه کاملا سالم است فقط گرسنه مانده و پوشکش دیر به دیر عوض شده
تو رو خدا اینقدر زود قضاوت نکید من غیر مستقیم و نزدیک یکی از این مراکز را در مشهد می شناسم مدیر مرکز بعد از هر شیفت دستور باز شدن بچه ها را می دهد تا ببیند در تعویض پوشک کوتاهی نکرده باشند و خدا به داد پرستاری برسد که پای بچه را سوزانده باشد . مرکز پر از نیروهای داوطلب است که سخت گزینش شده اند . خانم های بسیار مهربانی که با درد هر بچه اشک ریخته اند با بیماری اش بیدار مانده اند و زخمش را در اثر آزار ناپدری و مادر نالایقش مرحم گذاشته اند .دو روز که نه یک هفته برایش اشک ریخته اند ( ماجرای نوید را در نت بخوانید ). خیرین بسیاری برای این مرکز لباس پوشک و سر شیشه اهدا می کنند . نیروهای داوطلب بچه ها را به حمام می برند و تمام سالن ها و اتاقها با دوربین های مدار بسته مراقب کوچکترین برخورد بد با بچه ها هستند .
حالا چرا قسم می خوری
دوستم درباره تهران گفته
به منصوره: یکبار به یکی از این مراکز بروی، میبینی که تعداد زیادی بچه هست و تعداد بسیار کمی پرستار. والا ما بچه مان را مهدکودک ماهی خداتومن می گذاریم، از صبح تا عصر یکبار پوشکش عوض می شود و اگر بازی دربیاورد و غذا نخورد، کسی نیست که مثل مامان نازش را بکشد و غذا دهانش بگذارد. نیمساعت می برندشان اتاق نهار و غذا را می گذارند جلویشان، خورده و نخورده نیمساعت بعد می آورند بیرون. تازه اینها پرستار مهد خصوصی هستند و حتما به نسبت مراکز تحت پوشش بهزیستی وضع بهتری دارند.
پ.ن: اگر بهشت زیر پای آن دختر مجردی که به انتخاب خودش کودک معلولی را سرپرستی می کند، نباشد پس زیر پای کیست؟
سلام
چه اطلاعات جالبی! نمیدونستم!
فقط همین یه جمله "بچه ها در مراکز عموما لاغر و بیمار و نازیبا و معلولند" آه خدایا چه قدر ما نا انسانیم. حتی اونهایی که دارن مثلا کار خیر میکنن و یکی رو به فرزند خواندگی میگیرن. یکی از اقوام ما هم آخه همین کار رو کرده . یه دختر!! اوردن. خودش که میگفت کلی گشته تا یه خوشگلش رو پیدا کنه. یاد فیلم مریم و میتیل افتادم که نقش اصلی رو داده بودن به یه دختر خوشگل مامانی که توسط یه خانم با کلاس نهایتا به فرزندی قبول شد و بقیه دخترهای اون خوابگاه هم .....
یکی از اقوام نزدیک ما هم کودکی زیر چهار ماه از بهزیستی گرفت که دقیقا همین مشکل را داشت... و به دلیل دیر عوض شدن پوشک خیلی خیلی مشکلات بعدی وجود داشت و البته کودک چنان سرما خورده بود که ....
شرایط واگذاری فرزند به والدین رو اینقدر سخت کردند، بعد خودشون ابتدایی ترین کار رو انجام ندادند!... چقدر آدم از دستشون عصبانی میشه.
خیلی دلم میخواست اگر جوان تر بودم اینکار را میکردم. همیشه هم افسوسش را خورده ام. اما الان دیر است.