نام عکس:لبخند آ شو ویتس

عکسی هست از زنان و مردانی شاد و زیبا که در زیر بارانی ناگهان، شادمانانه می خندند، هروقت که دانشجویانم  در تقسیم بندی سیاه و سفید آدمها را  خوب و بد از یکدیگر جدا می کنند، وقتی درباره ناتوانیشان در اعمال خشونت به دلیل پاکی ذاتیشان صحبت می کنند، این عکس را نشان می دهم و از آنها می خواهم که این جوانان را قضاوت کنند

و می بینم که چطور خنده مردان و زنان درون عکس بر چهره دانشجویان ادامه می یابد، می بینم که از شادمانی آنان شاد می شوند و داستانهایی شیرین برای آنان تخیل می کنند

و وقتی می فهمند که این عکس  شیرین ،متعلق به دژخیمانی است که  در اردوگاه آشو ویتس اسرای یهودی را شکنجه کردند، گرسنگی دادند و   سرانجام به اتاق گاز فرستادند، 

در چهره وحشتزده شان تکرار می کنم که تمامی ما توان اعمال خشونت را داریم، کافی است باور کنیم که این تنها اجرای قوانین است و مسئولیت دستورات بر عهده دیگری است