غمگینم
دلم تنگ شده، دلم برای کسایی که دوستشون دارم و ازشون دورم، تنگ شده و فکر می کنم زندگی خیلی کوتاه و فرصت دوست داشتن کمه و این فاصله ها، همین فرصتهای اندک را از ما می گیره
تو اینستاگرام عکساشونو می بینم، تو تلگرام ، فیس بوک و زندگی ها مون جدا از هم ادامه داره و هیچ شکلی از ارتباط نمی تونه جای دیدار را بگیره
و می دونم که اصلا از اول هیچ تضمینی نبوده که طبق اون بتونی، همه کسایی که دوست داری را کنار خودت داشته باشی
و اتفاقا همین غمگینترم می کنه،
کاش در دنیای اساطیری ایران باستان بودم و هنوز خدایان نگهدارنده پیمان و دوستی اینقدر زیاد و قوی بودند که هیچکس دیگری را ول نکنه بره اون سر دنیا
من فکر کردم اسامی توی تیتر اسم دوستاتونه که دلتون براشون تنگ شده!!
آخیییی گیسو جان حرفت از دل بود به دل نشست ....
چکار کنیم؟؟؟
با دلتنگی اونایی که نیستن
گیسو جان غمت خیلی آشناس.
واقعا خدای نگهدارنده پیمان و دوستی هم داشتیم؟
بعله
به تیتر توجه کن
بهترش اینه قالیچه پرنذه داشتین می رفتین به همه شون سر می زدین. اونا هم ماجراجوییاشونو اون سر دنیا داشتن
ای ول
غمگین نباش.از تنهایی لذت ببر.گاهی اینقدر دوروبر آدم شلوغ می شه که دلت فقط تنهایی می خواد.پس حالا از این نعمت لذت ببر.