بحثی داریم در معماری به نام روانشناسی محیط،
اینکه بنا و انسان چه رابطه روانی با یکدیگر برقرار می کنند. مشاهده شده که ساخت یک مجموعه آپارتمان جرم و‌جنایت را در منطقه افزایش دادند و یا ساخت یک مجموعه فرهنگی در محله ای پر خطر، باعث بالا رفتن ضریب امنیت در آن منطقه شد است. رابطه پیچیده ای که با عوامل بسیار زیادی در ساخت بنا بستگی دارد.
این موضوع امری است که در معماری سنتی ایران به شدن رعایت می شد به همین دلیل خانه های قدیمی و بناهای سنتی، آن حس خاص را در شما ایجاد می کنند.
و ساختمانهای امروزی؟ شهرهای ما ؟
چه مبحث جالبی. کاش میشد منبعی دراین رابطه معرفی کنید تا ما هم بتونیم بیشتر در این باره بدانیم.
با همین کلمه روانشناسی محیط سرچ کنی
مقالات خوبی هست
امان از مدرنیته
مدریته نمیشه گفت همش بده اما خوبی های خیلی زیادی هم نداره
کاش برگردیم به اصل خودمون همراه با فوایدی که از مدرنیته گرفتیم
کاش بریم به پست مدرنیسم
با یک طرح حساب شده ، خانه ها ، کوچه ، مرکز خرید، فضای سبز ، همه و همه از قبل طراحی شده بود. و اگر اشتباه نکنم از یک معمار فرانسوی هم گروه پروزه مشاوره میگرفت.
خب بقیه اش را خودتان میدانید. هپل و هپو و آهن و آپارتمان و گند کاری ، جای همه چیز را گرفت.
یکی از دوستان که آرشیتکت قدیمی است میگفت : " محله نارمک " یکی از قدیمی ترین محلاتی بود ، که به عنوان نمونه و الگو صحیح یک محله مسکونی ، توسط بهترین معماران شهرسازی طراحی شد. یعنی آن محله همینطوری الکی برای خودش شکل نگرفت.
بقیه دارد
آی گفتی قربانت!. رعایت : تطابق معماری با بافت و فرهنگ ، شرایط آب و هوا و مصالح مناسب بکار گرفته شده آن منطقه.
این قضیه اگر رعایت بشه ، حس متعلق بودن به مکانی که در آن هستی ، و مفهوم خانه را به هر آدمی میدهد. جنایت و خشونت و فلان را نمیدانم. چون در همه جای دنیا ، محله های قدیمی و قشنگ و با حال در اشغال ، آدمهای عجیب و خطا کار است.
بقیه دارد