به آهستگی پیر می شویم

با خانمی هفتاد ساله آشنا شدم که  ظاهرا آدم بالغی بود اما وقتی با او همکلام شدم، کودکی را دیدم که هنوز از دست پدرش عصبانی بود، با دوستش قهر بود و  همچنان به دنبال مردی جوان و پولدار و خوش تیپ بود!

ترسناک بود، کسی که گذر زمان را نپذیرفته و هنوز در رویای سالهای دور زندگی می 

کند.

 این چندمین بار است که با چنین زنی برخورد می کنم و عموما همه در گذشته بسیار زیبا و فتان بوده اند و شاید به همین دلیل از دست دادن جوانی و زیبایی با هم اینقدر برایشان دردناک است و غیرقابل پذیرش

به گمانم که هر سنی جذابیتهای خودش را دارد به عنوان یک زن میانسال من الان تسلطی بر زندگی دارم که بیست سالگی نداشتم، بلوغی که در گذر سالها بدست 

آوردم و آسانگیری که تجربه یادم داد

آن چه که نباید پذیرفت  ،

الگوهای از پیش تعیین شده جامعه در مقابل افراد مسن است.

همانها که با جمله: زشته تو این سن و سال 

!

شروع می شود