کزارش صبح روز تولد

پنج شنبه صبح بیدار شدم ، در مهتابی زیر آفتاب صبحگاهی با مربای بهارنارنج  هدیه دانشجو  صبحانه خوردم، لباس پوشیدم و با موسیقی در گوشهایم ، قدم زنان به سمت پنج شنبه بازار شهر رفتم، اسمان آبی و هوا دلپذیر و آشغالهای بین علفها به شدت آزاردهنده،

یادم باشد با دهداری تماسی بگیرم 

راننده تاکسی آشنا بین راه اصرار که سوارم کند و من انکار که قدم می زنم  ، نفس می کشیدم

در یکی از کوچه های روستا تابلو آرایشگاه دیدم، داخل رفتم و در اتاقی تمیز با بانویی زیبا و چشم عسلی  روبرو شدم که با دقت و وسواس ابرویی برایم ساخت ، کمانی و فقط سه هزار تومان گرفت، یادم باشد باز هم به سراغش بیایم 

با احساس خوش ابرویی بیرون آمدم و به جستجوی موکت فروشی  در میدان، سرامیک های هال را تیره رنگ گرفته بودم و حالا خاک امانم را بریده بود، موکت سبز خوشرنگی انتخاب کردم و به مغازه خوش اخلاقش نقشه عجیب و غریب هال را نشان دادم و با شاگردهایش درگیر تحلیل هندسی، دو متری یا سه متری و برش در کجا شدند

حساب کردم و به پنج شنبه بازار رفتم، پیرمرد نهال گل می فروخت، تمامی کیسه هایش را خریدم، شب بو، مینا، ناز، آناماریا؟ همیشه بهار 

مرغ خریدم برای موقرمز که مهمانم بود و فاصله بین پرپر زدن مرغ تا تحویل کیسه حاوی تکه هایش فقط ده دقیقه بود

یک روز گیاهخوار خواهم شد

بقیه خریدها را انجام دادم و با راننده اشنا رفتیم سراغ موکتی که بریده بود و لوله کرده بود و منتظر بود

با موکتی بیرون زده از شیشه به خانه برگشتم

موقرمز منتظر بود، در را باز گذاشته بودم و رفته بود داخل زندگی در روستا یکی از جذابیت هایش همین باز گذاشتن در است ، 

مرغ را در اب نارنج و پیاز و نمک و فلفل و ادویه خواباندم  و ذغال با آتش گردان به راه انداختم، چه حس خوبی دارد این آتش گردان و صدای جرقه ها و عطر زغال

موقرمز جوجه ها  را سیخ زد و من به سراغ کاشتن نهال ها رفتم ، صحبت می کردیم و  به صدای غازهای همیشه شاکی همسایه می خندیدیم

موقرمز ترشی ها شگفت انگیزش برایم آورده بود، با عطر چوچاقش ، ناهار محشری شد

بعد از ناهار تا موقرمز چرتی بزند من هال  و وسایل و بخاری را جمع کردم و موکت را اندازه گرفتم و بریدم و  بالا و پایین کردم و در زوایای عجیب و غریب هال جا دادم  و وسایل را دوباره پهن کردم 

و لذت بردم از فقدان دیدار سرامیک خاک آلود 

عصر را در گفتگو و مهتابی و چایی و عطر دودی در آن حوالی گذراندیم تا سرمای ملس که ما را به درون خانه و پای لپ تاپ و تصحیح پایان نامه ها کشاند

به قول دوستی، از یک زمان خاص به بعد، نیاز به جشنی نیست ، 

همین که هست خوب است