جاده های گرجستان

صبح بیدار شدیم ، از آنجا که سعید برای دفن پدرزن باید به شهری دیگر می رفت پیشنهاد داد که به دیدن شهری در همان حوالی برویم، به سرعت بذیرفته و زیر دستورات سربازخانه ای سعید کوله ها را جمع کردیم و در ماشین انداختیم و برای خرید کیسه خواب برای پروانه زدیم بیرون

سعید همچنان درگیر هموطنان عزیزی بود که شاکی بودند چرا هتلشان شلنگ توالت ندارد! و من در حیرت صبر و خوصله اش در پاسخگویی

تا دم مترو ما را برد و قرار شد بعد از خرید یکدیگر را ببینیم. مترو قدیمی بود و پر سرو صدا اما دوست داشتنی، مردها با ورود خانمها و افراد مسن بلند می شدند و نام ایستگاه ها واضح اعلام می شد، پنج لاری کارت مترو و شارژش شد و ایستگاهی که سعید گفته بود پیاده شدیم و از انجا سوار ونی شدیم که به لیلو بازار می رفت، سه مسافر مهربان به ما اطمینان دادند که خط صحبح را سوار شدیم اما هیچکس نگفته بود قرار است از شهر خارج شویم!

یکساعتی تلق و تلوق کنان رفتیم و به بازار رسیدیم که به طرز مشکوکی خلوت بود، به سختی کوله پیدا کردیم اما قیمتها از ایران پایننتر بود و همه چیز در هم با شباهتی به بازار بزرگ تهران

ترکی حرف زدن پروانه هم به کمک آمد و حسابی تخفیف گرفتیم اما زمان بازگشت به ایستگاه متوجه شدیم که سعید نمی تواند پیدایمان کند، زمانی که سرانجام بعد از دادن گوشی به یک گرج معلوم شد ما جای اشتباهی هستیم، راننده مهربان ما را به محل قرار رساند

و گویا ما از ته بازار وارد شده بودیم و به همین علت اجناس محدود و خلوت بود، بازار لیلو سر خیابان را سعید نشانمان داد که قیامتی بود برای خودش، از جان مرغ تا شیر آدمیزاد

بعد از آن جاده بود و کف کردن من

از عشق من و جاده ها که خبر دارید، حالا یک طرف جنگ، سمت دیگر مرتع و روبرو ابرها

باز هم بگویم؟ موسیقی هم اضافه کنید

یک جایی هم سعید نگه داشت و از این شیرینی مخصوص گرجستان خریدیم و فیلم هم گرفتم از مراحل تولیدش، گردو و فندق را نخ کرده ، نخ را در شیره انگور فرو می برند و می گذارند تا ببیند

یعنی با اولین گاز فهمیدم که روز اخر فراوان با خودم خواهم برد، خوشمزههههههههههههه

سعید سر دوراهی پیاده مان کرد و راهیمان کرد، بهش گفتم که رسما ما را مرام کش کرد و با وجود شوخی هایش عین باباها نگران رفتن ما شده بود

سعید رفت و بخش سخت سفرمان آغاز شد

لباسهای شهری را پشت درختی عوض کردیم و کوله پشتی بر شانه های داغ از افتاب سوختگی انداختیم و شستها را بالا گرفتیم

پروانه اولین بار بود هیچ هایک می کرد و من به شوخی خنده اموزشس می دادم و حقیقتش را بخواهید با داشتن دختر خوشگلی چون پروانه همچین مدت طولانی منتظر ماشین نمی مانید

دو مرد مسن ما را تا دوراهی سیغناغی بردند و کلی اطلاعات با زبان بی زبانی رد و بدل کردیم و دو راهی بعدی را با راننده تاکسی آمدیم که گفت پول نمی گیرد، او هم کلی اطلاعات داد که کرد است و ٣٧ درصد مردم گرجستان کردن که عدد جالبی بود و نمی دانستم

در میان شهر پیاده شدیم و جوانان زیادی با پیشنهاد هتل و مهمانخانه آمدند که چون قصد چادر زدن داشتیم رد کردیم و به سمت پارک رفتیم، هوا داشت تاریک می شد و می خواستیم زودتر بساط چادر را برپا کنیم، در پارک موزه ای بود که جوانی نگهبانش بود، گفت که می توانیم در مهتابی ساختمان چادر بزنیم که زدیم، 

منظره مهتابی بسیار زیبا بود هرچند بسرعت در تاریکی فرو رفت.

پسر تا ده شب انجا بود و با من درباره پدر و مادر و دوست دخترش ماری حرف می زد و از شاهدانه های من می خورد اما بعد از آن رفت و اطمینان داد که هیچ خطری ما را تهدید نمی کند، رفتیم داخل چادر و  پروانه داشت اس ام اس بازی می کرد که من به خواب رفتم