باتومی خوشمزه

بعد از دو روز خوش گذرونی کنار ساحل رفتیم که بریم باتومی و جالب بود که دیگه هیچ هایک جواب نمی داد، واقعا مردم شرق فرق دارند با بقیه گرجستان

یه ون سوار شدیم که خطی باتومی بود. جاده بسیار زیبایی داشت در کنار دریا و درخت و جنگل و بالا و بلندی تا بعد از مدت کوتاهی رسیدیم باتومی، بامزه مردم داخل ون بود که همه با هم آشنا بودن و سلام و علیک و اینا

هوا اما خیلی گرمتر از کوهستانهای گرجستان بود

به باتومی که رسیدیم رفتیم طبق نقشه سراغ مهمونخونه که همه پر بودن، پروانه نفسش بالا نمی اومد ، کوله اش خیلی سنگین شده بود و مدام توقف می کردیم تا بالاخره یکی از ادرس ها اتاق خالی داشت. دو خانه روبروی هم که هر کدام یکی دو اتاق از خانه اشان را برای مسافر آماده کرده بودند، یکی گران و یکی ارزان که من دیدم پروانه دلش اون گرونتره را می خواد و قبول کردم، 

طفلکی همه عمرش هتل پنج ستاره رفته بود و حالا خیلی انعطاف نشون داده بود با چادر، رفتیم همون شیک تره که من اصلا از صاحبش  خوشم نیومده بود که البته بعدا معلوم شد خدمتکاره و صاحب اصلی پیرزنهای بامزه ای بودن که دور هم تو حیاط می نشینند

خیس عرق بودیم و به همین علت فورا رفتیم سراغ حمام که داغ و تمیز و خوشگل بود، پروانه هم برنج درست کرد. فکر کنید این دختر از ایران با خودش برنج اورده بوده!! 

عطرش همه جا را گرفت و از سوپری هم مخلفاتی گرفتیم که با برنجه خوردیم، با اینکه کارش بک پکری نبود و کمرش را داغون کرده بود اما خیلی خوشمزه بود

زدیم بیرون

باتومی شهری ساحلی و کوچک و زیبا است، با خیابانهای شبیه وین، ساختمانهای رنگی و پنجره های زیاد، اما به دلم ننشست، چرا؟ نمی دونم

شاید چون اینقدر در منظره و جنگل و جاده بودم که شهر برام غریبه شده بود

طبقه نقشه رفتیم به دیدن جاهای دیدنی، میدانها و مجسمه ها و ساختمانها

حقیقتش همه را در سفرنامه ها دیده بودم اما حسی بهشون نداشتم

مجسمه مده آ هم بود، احتمالا نمایشنامه معروفش را خوانده باشید و انتقام عجیبی که زن از همسرش جیسون خیانتکار می گیرد، بچه های مشترکشان را می کشد ! 

اما مجسمه بخش شیرین زندگی مده آ بود، آنجا که به عشق جیسون ، پشم طلایی را به دستش رسانده است

به مجسمه اش که میلیون دلاری خرجش شده بود وسط میدان ،نگاه می کردم و ازش می پرسیدم : ارزششو داشت؟ 

دریاچه کوچکی هم وسط پارک بود که چندان جدی نبود و بلوارش که همچین تعریفی نبود

مجسمه معروف عشق را هم دیدیم، زن و مردی که در هم فرو می روند، این یکی حس داشت اما طبق عکسها خیلی بزرگتر تصورش می کردم، جذابترین بخشش نوازندگانی بودن که در کنار مجسمه می نواختند

یک برج الفبایی هم بود که با اسانسور بالا می رفتی ، انجا که رسیدیم ترس از ارتفاع من یهویی ظاهر شد و پروانه را راضی کردم که به جای برج ، هندوانه بخوریم، قیمتش برابر بود و البته که قبول کرد

این حسرت هندوانه از خانه سعید با ما بود، لامصب مگه اینطوری خوشمزه است؟

در رستوران به پیشخدمت مفهوم را رساندیم که هندوانه  دسر را بدون غذا می خواهیم و قبول کرد و یک دیس بزرگ جلویمان گذاشت

یک برش هم در ظرف باقی نگذاشتیم و هسته هایش را هم جمع کردیم که من در خونه شمال بکارم

قیافه دخترک گارسون تماشایی بود 

با احساس دلپذیر سیری به قدم زدن و دیدن اسکله و مغازه ها و مردم ادامه دادیم تا شب شد و به سمت مهمانحانه بازگشتیم، نزدیک انجا رستورانی بود و رفتیم داخلش

اسمش را حفظ کرده بودم که به شما بگویم و حالا یادم رفته

یک غذای گرجی به شدت خوشمزه با سالاد سزار بسیار حجیم با نوشیدنی ترخون مخصوص گرجستان

و قیمت بسیار مناسب

یعنی اخر خوشبختی بود ها

من حتی غذای پروانه کم خوراک را هم خوردم و سمت مهمانخانه که می رفتیم نفسم بالا نمی آمد از بس خورده بودم

وای دوباره دلم خواست