اداب سفر ۲

-وقتی گروهی با هم حرکت می کنید، آرام صحبت کنبد و پیاده رو را بند نیاورید. رها شدن از کنترل های محل زندگی جذاب است اما رهایی از قوانین شهری ممکن نیست، متمدن باقی بمانید

- اخه تو ایران که هر جنسی، مدل و مارکی از اشربه الکی پیدا می شود ،چه اصراری است به خرخوری در سفر؟ بعد مناظر خودش هوش از سر می برد ،مواد کمکی لازم نیست که! چندش نشوید

- سنجاق قفلی و نخ سوزن حیاتی هستند، فراموش نشود،بارها آبرو را حفظ کرده اند

- چای کیسه ای و نبات مرهمی است بر بسیاری از دردها نبات از این چوب دارها و لیوانی سبک و شخصی هم که باید باشد

- اگر مثل من عاشق تماشای مردمید، تماس چشمی طولانی بر قرار نکنید و یا عینک افتابی بزتید، خدای مردانی که شنا نمی کنند و نگاه می کنند،ضایع ترین مردان روی زمینند

- با شلوارک و صندل جوراب نپوشید

- کلاه لبه دار باشد، تا شدنش راحت باشد، قابل شستشو و قابل چپاندن در همه جا

- کیف کمری خوراک دزد هاست، کوله کوچکی که برعکس روی سینه بیفتد مناسبتر است

- چانه نزنید مگر در کشوری که جزو فرهنگشان است، از مردم محلی خرید کنید به صنعت توریسم کمک کتید جای دوری نمی رورد

-شلوارها و جلیقه های زیپ دار جای بهتری برای نگهداری پول هستند تا کیف ها

- از اتوبوس و مترو نترسید با نقشه و شماره به راحتی قابل استفاده اند

- زیاد به موزه و اثار باستانی گیر ندهید، مردم و کافه ها و بازارهای محلی و قدم زدن در محلات قدیمی ،کاملا بی هدف، خودش یک هدف از سفر باشد

- عادتهای غذایی را بی خیال شوید، یک عمر احتیاط کردید، یک چندروزی رها کنید خود را در طمع های جدید و غذاهای نا اشنا با قیافه های بد ریخت،خاطراتی خواهد شد به یاد ماندنی، نهایتش یک گلاب بروتون اسهال نصیبتان می شود که قرصش را دارید