گزارش یک روز عجیب

صبح برای اولین بار برف در شمال را دیدم

در راه دانشکده فهمیدم کلاسها تعطیلند

رفتم چند کار اداری را انجام دادم

از شب قبل می دانستم عنکبوتی در گوش دارم ، با روغن زیتون کشته بودمش 

حالا در زیر برف به دنبال دکتر و درمانگاهی که جسد را خارج کند

سرانجام اورژانس بیمارستان با خونین کردن گوشم و درد شدید ، عنکبوت بخت برگشته و له شده را در آوردند

بساط جوجه خریدم و برگشتم خانه که از منظره برفی لذت ببرم که دیدم گاز قطع شده

تمام لباسهای گرم موحود را پوشیدم و سه چهار ساعتی منتظر تعمیرکار بودم

در این فاصله هوای خانه سرد و سردتر می شود

زغال آتش کردم و بساط جوجه راه انداختم و به قول شما تهدید را به فرصت تبدیل کرده و در گرمای زغال ناهار دلپذیری با سیر ترشی و زیتون پرورده خوردم

کارمند پشت تلفن اداره گاز هم نگران یخ زدگی من هی تماس می کرفت که مامورین آمدند؟

حالا این وسط آب هم قطع شد

همسایه مهربان آمد و روی لوله ها اب داغ ریخت و دبه ای هم آب برایم آورد

همسرش مرا متوجه کرد که می توانم اسپیلیت روشن کنم، که البته به ذهن اسمارت گیس طلا نرسیده بود!

حالا اسپلیت روشن نمی شود ، چرا؟ نمی دانم 

می خندم از وضعیت ایجاد شده و شیرینی ناپلئونی خوشمزه ای را زیر خروارها پتو و لباس می خورم

در همان زیر وب گردی می کنم و قطره در گوش می چکانم  تا سرانجام مامورین می آیند و گرما به خانه باز می گردد

حالا می توانم به لوله کش زنگ بزنم و در تاریکی شب بیایید و پمپ را راه بیندازد

حالا گرم و آبدار ؛) در خانه نشسته ام و به این می اندیشیم که چقدر راحت می توان به بدویت رسید

ما واقعا برای پایان جهان آمادگی نداریم، چقدر می شود بدون این قبضهای آب و برق و گازی که پرداخت می کنیم زندگی کنیم؟

چقدر باید آماده باشیم برای نداشتن اینها؟

چهارسال دیگر که آب در ایران رو به پایان می رود، چقدر آمادگی داریم برای تحملش؟