زنان بادپیما

بیشتر دوستان همسن من ازدواج کرده اند و همه آنها بچه دار شده اند و کلمه ای که نوع مادری آنان را توصیف می کند، فداکاری است

 آنان همه وقت و جسم و روح و هزینه خود را بر روی فرزندانشان گذاشته اند، وقتی می گویم همه، منظورم دقیقا همه است

یکی تمام گردن و ستون فقراتش را نابود کرد با خیاطی که خرج آنان را بدهد، دیگری تحصیل را رها کرد که به آنها برسد، یکی خود را با ١٥ سال بازنشست کرد که وقت بیشتری برای آنان داشته باشد، یکی تمام روز هفته تدریس کرد تا بچه ها در رفاه باشند

این زنان هیچوقت برای خودشان زندگی نکردند، سفر نرفتند، خرید شخصی نکردند، با دوستان معاشرت نکردند تا بچه ها در بهترین حالت ممکن باشند

معنای زندگی برای آنان فرزندشان است ، و این چنین حس می کنند که زندگیشان بیهوده نبوده است

،

،

،

و من نتایج فداکاری آنان را می شناسم، دختران و پسرانی که زیر چشمان من بزرگ شدند و نتیجه و ثمره زندگی دوستان من هستند و یکسری موجودات بی عرضه، دست و پا چلفتی ،متوقع ،آماده خور ،پر مدعای لوس و ننر که دلم می خواد با لگد بزنم زیر شکمشون

و عجب معنای عمیقی دادند به فداکاری مادرانشان

که بیهوه کردند  تمام آن عمری که می شد در هوش و زیبایی و شور و خلاقیت درخشش یابد و،

،

،

،

هیس صدایش را در نیاوریم، این مادران فداکار نباید بدانند که باد پیموده اند و تخم در شوره زار پاشیده اند