می دانم می دانم همه در حال گذراندن روزهای بدی هستیم
اما بدی ها همیشه بودند،
منظورم این است که ناامیدی از وجود بدی منطقی نیست وقتی روال تاریخ این است
بی عدالتی ها، حق کشی ها ،زندگی های نافرجام، بی فرجام
ما به مثال احتیاج داریم؟ ما ایرانی ها با این تاریخ پر از قصه های غصه دار؟
رشیدالدین فضل اله شهر دانشگاهی ساخت که شش هزار دانشجو داشت که از درآمد بازار و حمام دانشجوها بورسیه بودند و بیمارستان رایگان بود و پنجاه جراح از سراسر جهان در آن مشغول
ملت در هفتاد سالگی سرش را بریدند و در شهر می گرداندند و می گفتند: خدا لعنت کند این یهودی را
اینم مثال
ناامیدی از وجود بدی منطقی نیست چون همیشه بوده است، خوب بودن، مفید بود و تاثیرگذار بودن است که انتخابی عاقلانه است ، این را هم باز تاریخ گفته، همین مثال هم تاییدش
به جامعه شناسی و روانشناسی نیاز هست تا تحقیق کنن چرا مردمی از احساس بدبختی لذت می برند در حالی که واقعا بدبخت نیستن.واقعا ریشه این نارضایتی ها عامل درونی داره یا بیرونی؟ حتی ایرانی هایی هم که خارج کشور با رفاه زندگی می کنن همین روحیه رو با خودشون حفظ می کنن.واقعا چرا؟
چقدر قشنگی تو گیسو.
چقدر بغل وبلاگت، اینستاگرامت، نوشته هات، گرمه.
ممنون
این چیزها رو باید بزنیم رو درودیوار اتاق هر روز چشممون بهش بیفته
ممنون گیسو جان. خیلی خوب بود و من به این یادآوری نیاز داشتم.